مقایسه اثربخشی «درمان شناختی- رفتاری» و «فراشناخت درمانی» بر امید بیماران مبتلا به اختلال وسواس-اجبار

بیماران مبتلا به اختلال وسواس-اجبار از مشکلات همراه با اختلال از امید پایین برخوردار هستند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی "درمان شناختی- رفتاری" و "فراشناخت درمانی" بر امید بیماران مبتلا به اختلال وسواس-اجبار بود. 

روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه بیماران مبتلا به اختلال وسواس-اجبار مراجعه کننده به مراکز مشاوره روانشناختی منطقه 5 شهر تهران در سال 1401 بود. از میان آن ها 45 بیمار دارای نمره پایین امید، انتخاب و به صورت تصادفی از نوع قرعه کشی در 3 گروه "درمان شناختی- رفتاری" و "فراشناخت درمانی" و گروه کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی و "مقیاس وسواس -اجبار یل براون"(Yale-Brown Obsessive-Compulsive Scale) و "مقیاس امید میلر"(Miller  Hope Scale) استفاده شد. برای روایی ابزارها به پژوهش های پیشین اکتفا شد و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفاکرونباخ  محاسبه شد. برای گروه "درمان شناختی- رفتاری"طی 10 جلسه 90 دقیقه ای هر هفته 2 جلسه و برای گروه "فراشناخت درمانی"طی 10 جلسه 90 دقیقه ای هر هفته 2 جلسه اجرا شد. گروه کنترل در زمان اجرای پژوهش هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 16 تحلیل شد.

"درمان شناختی- رفتاری" و "فراشناخت درمانی" بربهبود امید بیماران مبتلا به اختلال وسواس-اجبار  اثربخش بودند (01/0>P) و بین 2 روش درمان تفاوت معنادار مشاهده نشد.

"درمان شناختی- رفتاری" و "فراشناخت درمانی" سبب بهبود امید بیماران مبتلا به اختلال وسواس-اجبار گردید. لذا دو روش درمانی فوق،  توصیه می شود.