واکاوی مدلهای کسب و کار خطوط هوایی در صنعت هوانوردی

مشکلات صنعت هوانوردی ایران، تا حدود زیادی متاثر از محدودیت های خرید هواپیمای نو، موتور و قطعات یدکی از سال های قبل بوده است؛ مشکلات جدیدی به مشکلات قبلی اضافه شد که از جمله می توان به مسائلی چون عدم عدم امکان انتقال ارز حتی از طریق صرافی ها به عنوان دو نمونه از محدودیت های جدید اشاره کرد که ایرلاین های ایرانی را با هزینه های اضافی مواجه ساخت و معمولا دخل و خرج این شرکت ها یکسان نیست و درآمد هیچ پروازی خصوصا در مسیرهای داخلی کفاف هزینه پرواز را نمی دهد. در این راستا شرکت های هواپیمایی اعم از ارائه دهنگان سرویس کامل (FSC) و یا کم هزینه (LCC) که به دنبال اتخاذ استراتژی های عملیاتی و خدماتی منحصر به فرد (همانند (ULH)) به عنوان شاخصی کلان در توسعه صنعت هواپیمایی هر کشور محسوب می شوند، هستند، زیرا علاوه بر افزایش تقاضای حمل و نقل هوایی و بهبود رقابت، آسیب کمتری از بحران های اقتصادی موثر بر صنعت هواپیمایی نیز متحمل گشته اند. در این مقاله سعی شده است با مروری بر مدلهای کسب و کار شرکتهای هواپیمایی و با توجه به موارد یاد شده به بررسی مزایا و معایب مدل کسب و کار کم هزینه پرداخته شود.