اثرات آنتی اکسیدانی، ضد آپوپتوزی و ضد التهابی آکاستین در برابر سمیت کبدی ناشی از دلتامترین در موش: یک مطالعه بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک

آفت کش های کشاورزی به صورت گسترده در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می گیرند. دلتامترین، یک حشره کش پیروتیروئید مصنوعی مورد استفاده در کشاورزی است. اعمال استرس اکسیداتیو یکی از مکانیسم های سمیت آن می باشد. مشخص شده است که ترکیبات طبیعی با خاصیت آنتی اکسیدانی نقش مهمی در حفظ سلامت افراد در برابر خطرات مواد شیمیایی نظیر آفت کش ها دارند. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش آکاستین؛ یک متابولیت ثانویه طبیعی، در آسیب کبدی ناشی از دلتامترین، در موش انجام شد.

32 موش نر Balb/C به طور تصادفی به چهار گروه (8 موش در هر گروه) شامل کنترل، آکاستین (5 میلی گرم/کیلوگرم)، دلتامترین (5 میلی گرم/کیلوگرم/روز)، دلتامترین+آکاستین تقسیم شدند. موش ها به مدت 2 هفته دی متیل سولفوکساید 01/0 درصد یا دلتامترین (5 میلی گرم/کیلوگرم/روز) را به صورت گاواژ و آکاستین (5 میلی گرم/کیلوگرم) را به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. تغییرات هیستوپاتولوژیک در بافت کبد، مقادیر بافتی مالون دی آلدئید، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل، تعداد سلول های آپوپتوزی و سیتوکین های التهابی ارزیابی شدند.

ظرفیت آنتی اکسیدانی کل بافت در گروه دلتامترین به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود، در حالی که سایر پارامترها در گروه دلتامترین به طور قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل بودند (01/0>P). افزایش قابل توجهی در ظرفیت آنتی اکسیدانی کل بافت کبد در گروه دلتامترین+آکاستین در مقایسه با گروه دلتامترین دیده شد (01/0>P). در عین حال، سایر پارامترهای مورد مطالعه کاهش معنی داری را در این مقایسه نشان دادند (01/0<p).

آکاستین با خواص آنتی اکسیدانی، ضد آپوپتوزی و ضد التهابی خود، آسیب بافت کبد ناشی از دلتامترین را بهبود می بخشد.