بررسی رابطه بین تاب آوری و هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین تاب آوری و هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر صورت گرفته است. روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی و مبتنی بر روش گردآوری داده های توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل تعدادی از دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی در شهر کلاله در سال تحصیلی 1401-1400 بود که 367 دانش آموز با شیوه نمونه گیری غیرتصادفی-هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کانر و دیویسون (2003)، هوش هیجانی بار - آن (1986) و پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (1994) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق آمار توصیفی و استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون) با استفاده از نرم افزار SPSS-23 انجام گرفت. یافته ها نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با تاب آوری (0/30) و هوش هیجانی (0/29) در سطح 01/0 وجود دارد بدین معنی که هرچقدر تاب آوری و هوش هیجانی افزایش یابد پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی افزایش می یابد. می توان نتیجه گرفت که سازمان آموزش وپرورش و معلمان با تقویت و ارتقای هوش هیجانی در همان دوران کودکی با برنامه ریزی های سازمان یافته می توانند پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را تحت تاثیر قرار دهند.