یکجانبه گرایی ایالات متحده آمریکا و تغییر و تحول در حقوق بین الملل

قدرت های بزرگ در عرصه نظام بین الملل دارای توانمندی های زیادی در زمینه های مختلف هستند که آنها را در موقعیت ممتازی برای فعالیت در عرصه های گوناگون بین المللی قرار داده است. حقوق بین الملل نیز بهعنوان مجموعه قواعد ناظر بر روابط بازیگران بین الملل، در دوره های مختلف، تحت تاثیر اقدامات و رویه قدرت های بزرگ قرار داشته است. در دوره مدرن که دوره زمانی بعد از 1945 را در بر می گیرد، قدرت های بزرگ، بویژه ایالات متحده امریکا به عنوان هژمون، در عرصه نظام بین الملل، علاوه بر توسعه حقوق بین الملل سنتی، در بسیاری از موارد به قواعد حقوقی جدید شکل داده اند. علاوه بر همکاری و رقابت قدرت های بزرگ، یکجانبه گرایی آنها نیز می تواند آثار زیادی بر حقوق بین الملل داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل نتایج و پیامدهایی است که یکجانبه گرایی امریکا بر حقوق بین الملل بعد از دوره زمانی 1945 داشته است. بدین لحاظ سوال این است یکجانبه گرایی امریکا در عرصه روابط بین الملل چه تاثیری بر حقوق بین الملل داشته است؟ در ادامه این فرضیه مطرح می شود که با توجه به ظرفیت و توانایی بالای هژمونی در عرصه روابط بین الملل، در حوزه حقوق بین المللی نیز عملکرد یکجانبه گرایانه این کشور اگرچه می تواند در مواردی منجر به ایجاد عرف بین المللی شود، ولی در عمل موجبات ضعف و بحران کارکردی این حوزه را فراهم می کند. پژوهش حاضر یکجانبه گرایی امریکا در عرصه حقوق بین الملل را در سه حوزه ایجاد عرف بین المللی، پیامدهای فرامرزی حقوق داخلی و تفسیر قواعد حقوق بین المللی توسط این کشور مورد بررسی قرار داده است. روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی است و گرآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای صورت گرفته است.