بهینه سازی محدوده کارگاه و طبقه زیربرش در روش استخراج تخریب بلوکی

با اتمام منابع معدنی در نزدیکی سطح زمین، عملیات معدنکاری در اعماق مورد توجه قرار می گیرد. نگرانی های محیط زیستی در مورد معدنکاری زیرزمینی کمتر از روش های استخراج سطحی است، زیرا ردپای معدنکاری زیرزمینی معمولا کمتر از معادن سطحی است. در بین روش های استخراج معادن زیرزمینی، روش تخریب بلوکی از نظر نرخ تولید و هزینه های تولید قابل مقایسه با روش روباز است. هدف از طراحی و بهینه سازی برنامه تولید استفاده بهینه از منابع با کمترین هزینه استخراج است. تعیین محدوده کارگاه در روش های زیرزمینی امری ضروری است و الگوریتم های متعددی در این خصوص ارایه شده است. الگوریتم کارگاه شناور از پرکاربردترین آنها به شمار می رود. این مقاله سعی دارد تا از الگوریتم کارگاه شناور برای تعیین محدوده کارگاه تخریب بلوکی استفاده کند. از این رو، چارچوبی برای تعیین پارامترهای مورد نیاز این الگوریتم متناسب با محدودیت های تخریب بلوکی ارایه شده است که شامل حداقل ابعاد کارگاه، نرخ شناوری کارگاه و عیار حد است. این پارامترها به نحوی تعریف شده اند که ملزومات روش استخراج تخریب بلوکی را برآورده می سازند. پس از اصلاح پارامترهای ورودی، این الگوریتم برای انتخاب محدوده کارگاه در روش استخراج تخریب بلوکی به کار رفته است، سپس از روش ابتکاری مقطع موثر برای تعیین موقعیت طبقه زیربرش استفاده شده است. این روش بر اساس اطلاعات معدن مس سونگون اجرا شده است. طبق نتایج، مقدار ذخیره قابل استخراج در حدود 617 میلیون تن با متوسط عیار 53/0 درصد محاسبه شده است.