بررسی تاثیر عوامل استرس زای چالش برانگیز و بازدارنده بر رفتار نوآورانه کارکنان با نقش میانجی گری دلبستگی شغلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر عوامل استرس زای چالش برانگیز و بازدارنده بر رفتار نوآورانه کارکنان با نقش میانجی گری دلبستگی شغلی انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شرکت صنعتی زال ایرانیان در تهران به تعداد 400 نفر است. با بهره گیری از جدول مورگان، 196 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور سنجش رفتار نوآورانه از پرسش‏نامه استاندارد کانتر (2009)، دلبستگی شغلی از پرسش‏نامه شاوفلی (2017) و عوامل استرس زای چالش برانگیز و بازدارنده از پرسش‏نامه سان و همکاران (2006، 2022) بهره گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، از مدل معادلات ساختاری و دو نرم افزار SPSS و PLS استفاده شده است که شامل تحلیل عاملی تاییدی، مدل های ساختاری تجزیه و تحلیل مسیر و رگرسیون چندگانه است. نتایج پژوهش نشان داد عوامل استرس ‏زای چالش برانگیز بر دلبستگی شغلی تاثیری مثبت و معنادار و عوامل استرس زای بازدارنده بر دلبستگی شغلی تاثیری منفی و معنادار دارند. عوامل استرس زای چالش برانگیز بر رفتار نوآورانه کارکنان تاثیر مثبت و عوامل استرس زای بازدارنده بر رفتار نوآورانه کارکنان تاثیر منفی دارند. افزون بر این، دلبستگی شغلی بر رفتار نوآورانه تاثیری مثبت و معنادار دارد. در نهایت، دلبستگی شغلی رابطه بین عوامل استرس زای چالش برانگیز و بازدارنده و رفتار نوآورانه را میانجی گری می کند.