تاثیر بازی های مبتنی بر بازداری شناختی بر حافظه فعال و برنامه ریزی دانش آموزان با اختلال خواندن

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازی های مبتنی بر بازداری شناختی بر حافظه فعال و برنامه ریزی دانش آموزان با اختلال خواندن بود. روش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه در نظر گرفته شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان با اختلال خواندن شهر تهران در سال 1403-1402 بود. بدین منظور 26 دانش آموز پسر با اختلال خواندن به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند (هر گروه 13 نفر). جهت گردآوری اطلاعات از ماتریس های پیش رونده ریون (RPM)، مجموعه آزمون حافظه فعال کودکان (WMTB-C) و آزمون برج لندن (TOL) استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 30 دقیقه ای تحت آموزش بازداری شناختی قرار گرفتند در حالی که گروه گواه هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکردند. در پایان جلسات، هر دو گروه مجددا توسط ابزارهای ذکر شده مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط نرم افزار SPSS-23 و با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام شد. نتایج نشان داد که بازی های مبتنی بر بازداری شناختی بر ارتقای عملکرد خرده مقیاس های یادآوری مستقیم و معکوس مکعب ها، نمره برنامه ریزی و تعداد کوشش ها موثر بود (01/0>P). همچنین، مشخص شد که مداخله ذکر شده در خرده مقیاس های حافظه مازها و زمان کل برنامه ریزی تاثیری نداشت (05/0<P). تاثیرات مختلف بازداری بر دیگر مولفه های کارکردهای اجرایی به شیوه های مستقیم یا غیرمستقیم می تواند مبنایی برای طراحی و اجرای برنامه های مداخله ای در این حوزه باشد.