رویکرد تطبیقی به مدیریت تقابل بین نسلی در سازمان (مورد مطالعه: شهرداری تهران)

پژوهش حاضر با هدف رویکرد تطبیقی به مدیریت تقابل بین نسلی در شهرداری تهران به انجام رسیده که درصدد است تا مدلی بومی برای مدیریت تقابل بین نسلی ارائه نماید.

روش شناسی:

 پژوهش حاضر از نوع آمیخته (کیفی-کمی) است که برای استخراج وایجاد مدل گونه شناسی بکار رفته است. جامعه پژوهش تحقیق در بخش کیفی شامل 24 نفر از خبرگان و صاحب نظران شامل مدیران ارشد و عالی شهرداری تهران، که تجربه مدیریتی در بخش های سازمان مطبوع خود را داشته اند بوده که تا مرحله اشباع نظری ادامه پیدا نموده است. در بخش کمی، جامعه آماری تحقیق، کلیه کارکنان دارای مدرک کارشناسی به تعداد 305 نفر بود که 170 نفر از آنها به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات در بخش کیفی، مصاحبه ای نیمه ساختار ساختار یافته و در بخش کمی پرسشنامه میباشد.

با توجه به اینکه برای تجزیه و تحلیل مصاحبه ها از نظریه زمینه ای استراوس و کوربین در سه گام اصلی کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی استفاده شده، در بخش کمی برای اعتبارسنجی مدل از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS استفاده گردید.

نتیجه گیری:

 در بررسی نتایج تحقیق شرایط زمینه ای (شکاف نسلی، ویژگی های شخصیتی و هزینه های جاری سازمان) و شرایط مداخله گر (محدودیت های شغلی، نقص های قانونی، جانشین پروری و ضعف ساختارها) بر تاثیر راهبردها در عوامل آموزش های سازمانی، استراتژی کلان در سازمان، تقویت منابع انسانی و سرمایه روان شناختی سازمان جزئی از مولفه های تاثیر گذار در پژوهش شناسایی شده اند.