فهم کنشگران زن از حجاب مبتنی بر احساس امنیت (مورد مطالعه دختران و زنان شهر مشهد)

احساس امنیت، پدیده ای ادراکی و ذهنی است و فهم کنشگران از حجاب با معانی متعدد، تفسیر می شود و زنان را به سمت پوشش رفتاری هدایت می کند. هدف پژوهش کنونی، فهم حجاب با احساس امنیت در بین زنانی بوده است که می تواند با تکیه بر امنیت وجودی گیدنز تفسیر شود.

در این پژوهش، از رویکرد کیفی و راهبرد روش تحلیل مضمون مبتنی بر ابزار مصاحبه های نیمه ساختاریافته در بین زنان شهر مشهد با تکیه بر نمونه گیری هدفمند از نوع حداکثر تنوع، استفاده شد. یافته ها تا جایی که به اقناع و اشباع علمی برسد، اداه یافت. بر همین مبنا، داده ها جمع آوری و فرایند شناسه گذاری و تحلیل کیفی انجام شد.

نتایج پژوهش شامل شش مقوله محوری: در امان بودن از نگاه های معنادار، در امان بودن از تعرض های کلامی، در امان بودن از تعرض های جسمی، در امان بودن از سرقت و کیف قاپی، در امان بودن از زورگیری و خفت شدن و برچسب نخوردن و سه مقوله گزینشی امنیت جنسی- جنسیتی، امنیت اجتماعی و امنیت روانی، به دست آمده است.

حجاب به عنوان یک پدیده ایجابی و سلبی، نوعی مصونیت در ابعاد مختلف می تواند باشد که احساس امنیت زنان را ارتقاء می بخشد. دراین بین زنانی که از منظر عاملیت، به حجاب توجه می کنند، این موضوع را یکی از مهم‏ترین چارچوب‏های احکام الهی برای تضمین سعادت فردی و امنیت بشریت تلقی می کنند و نیز کنشگران زنی که حجاب را به عنوان موضوعی اجتماعی تلقی کرده اند، هویت جمعی خود را از طریق پوشش تقویت می کنند.