بررسی آلودگی میکروپلاستیک در رسوبات سواحل دریای خزر (منطقه مورد مطالعه، سواحل استان مازندران: ساری و بابلسر)

این مطالعه به بررسی اندازه، نوع و منابع میکروپلاستیک (MPs) در رسوبات سطحی ساحلی و دریا جمع آوری شده از منطقه ساحلی جنوب دریای خزر، استان مازندران شهرهای ساری و بابلسر می پردازد. در مجموع 12 نمونه رسوب در سال 1401 برای شناسایی MP با استفاده از استریومیکروسگوپ مورد مطالعه قرار گرفت. ترکیبات پلیمری آنها با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه بازتاب کل ضعیف (ATR-FTIR) مشخص شد. نتایج نشان داد که بابلسر، فاصله 5 متر از ساحل با 15/165 ± 660 قطعه در یک کیلوگرم از رسوبات خشک بیشترین فراوانی میکروپلاستیک و ایستگاه ساری، فاصله 500 متر با 33/81 ± 220 قطعه در کیلوگرم کمترین فراوانی را داشت. میانگین میکروپلاستیک های مشاهده شده در تمامی ایستگاه های مورد مطالعه 33/161 ± 66/406 بود. بیشترین فراوانی را میکروپلاستیک های رشته ای (%33/80) و کمترین فراوانی را فیلم ها (28/3 %) داشتند. نتایج نشان داد که گروه 3000-1000 میکرومتر با 34/39 % بیشترین فراوانی را داشتند، در حالی که گروه 200˂ با 10/4 % کمترین فراوانی را داشتند. رنگ های سیاه-طوسی با 82/50 % بیشترین و رنگ زرد با 28/3 % کمترین فراوانی را داشتند. ترکیب پلیمری میکروپلاستیک ها عمدتا پلی اتیلن ترفتالات (PET، 30٪)، پلی استایرن (PS، 20٪)، پلی آمید (PA، 20٪) و پلی پروپیلن (PP، 15٪) است. نتیجه می گیریم که میکروپلاستیک در رسوبات ساحلی منبع پیچیده ای دارد که بیشتر از توریسم، فاضلاب و بسته بندی مشتق شده است.