شناسایی فرایند یاددهی-یادگیری در بستر الکترونیک دانشگاه تهران: مطالعه ای پدیدارشناختی

هدف مطالعه حاضر، شناسایی معیارها و مولفه های فرایند یاددهی-یادگیری در بستر الکترونیک در دانشگاه تهران بود. این پژوهش با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسانه توصیفی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان و استادان دانشگاه تهران در سال تحصیلی 1400-1401 بودند. از این تعداد، 18 دانشجو و 25 مدرس به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به مصاحبه نیمه ساختاریافته پاسخ دادند. سوالات مبتنی بر چارچوب نظری پژوهش، در سه مرحله طراحی و تصحیح شد. همچنین داده ها به روش هفت مرحله ای کلایزی تجزیه و تحلیل شدند. مولفه های بیان شده توسط شرکت کنندگان را می توان در سه محور نهادی، فناوری و پداگوژی دسته بندی کرد که مهم ترین آن ها مضامین پداگوژی (علم و هنر یاددهی-یادگیری) است. نتایج نشان داد تجربه ها و مهارت های دانشجویان و مدرسان در یاددهی-یادگیری در کنار محتوای خوب و حمایت های دانشگاهی و فنی می تواند فرایند یاددهی-یادگیری را بسیار تسهیل کند. ناآگاهی افراد، این فرایند را به کندی و نادرستی پیش می برد و سبب نارضایتی می شود؛ بنابراین در بهبود فرایند یاددهی-یادگیری در بستر الکترونیک دانشگاه تهران، نیاز است افراد آگاهی داده شوند و محتوای مناسب به همراه زمینه سازی مناسب فنی و نهادی صورت گیرد.