تغییرات رخساره رسوبی میوسن در زاگرس چین خورده ،شاهدی بر فعالیت گسل های پی سنگی

زاگرس چین خورده قسمتی از کمربند فعال زاگرس در جنوب غربی ایران است .این منطقه دارای گسل های اصلی وپی سنگی فعالی است که فعالیت این گسل ها به نوعی برروی چینه ها ورسوبات دوره های مختلف زمین شناسی تاثیر گذاشته است.در این مطالعه ابتدا با مطالعه تصاویر ماهواره ای وعکس های هوایی پنج مکان در نقاط مختلف از فارس وهینتر لند بندر عباس انتخاب شد ودر نهایت تکتونو چینه نگاری (تکتونواستراتیگرافی) این مکان ها با یکدیگر مقایسه شد. با استفاده از داده های بدست آمده پنج مکان از زاگرس چین خورده (بستک، تاقدیس بهار، دشت ارژن، کوه سعدی و یاسوج) ستون چین شناسی ونقشه جغرافیایی دیرینه این مناطق در دوره میوسن بازسازی شد. نتایج بدست آمده ونمودارهای حاصل با استفاده از برنامه زمین شناسی RockWorks بدست آمد. با مقایسه نتایج بدست آمده ونمودارهای حصار ونقشه ایزوپاک کمترین وبیشترین ضخامت سنگ چینه ای سازند دوره میوسن در این پنج نقطه ی مورد مطالعه ، به ترتیب مربوط به برش دشت ارژن (200 متر) و کوه سعدی (70متر) است.بررسی دیگر در مورد مقایسه سازند آسماری (الیگو-میوسن) بین مکان های مورد مطالعه انجام شد،که بیشترین ضخامت این سازند در برش دشت ارژن وکمترین در کوه سعدی نشان می دهد. تغییرات رخساره ای سنگ های رسوبی دوره میوسن به نظر می رسد که در اثر عملکرد و فعالیت گسل های پی سنگی مانند کره بس، سبزپوشان، سروستان و کازرون موجود در منطقه است.