ارزیابی استفاده از نظریه های پساساختارگرایی در تدوین برنامه های درسی متنوع

این مرور سیستماتیک به بررسی کاربرد نظریه های پساساختارگرایی در تدوین برنامه های درسی متنوع، با تمرکز بر تاثیرات، مزایا و چالش های آن ها می پردازد. پساساختارگرایی با تاکید بر ناپایداری معنا، نقد ساختارهای قدرت و تعامل پویا بین دانش و جامعه، به طور فزاینده ای در نظریه های آموزشی و طراحی برنامه های درسی تاثیرگذار شده است. این مرور با بررسی مفاهیم بنیادین نظریه های پساساختارگرایی آغاز می شود و به معرفی نظریه پردازان کلیدی مانند میشل فوکو و ژاک دریدا می پردازد. سپس، مطالعه مواردی که اصول پساساختارگرایی با موفقیت در برنامه های درسی ادغام شده اند، به ویژه در آموزش عالی و مدارس ابتدایی، مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. یافته ها نشان می دهد که برنامه های درسی مبتنی بر پساساختارگرایی تفکر انتقادی، خلاقیت و مشارکت فعال دانش آموزان را تقویت کرده و آن ها را به نیازهای معاصر جامعه سازگارتر می کند. با این حال، اجرای چنین برنامه هایی با چالش های قابل توجهی، از جمله مقاومت از سوی ساختارهای آموزشی سنتی و پیچیدگی ایده های پساساختارگرایی، مواجه است. این مرور با ارائه پیشنهاداتی برای تحقیقات آینده و استراتژی های عملی برای تدوین گران برنامه های درسی به منظور ادغام موثر نظریه های پساساختارگرایی در چارچوب های آموزشی به پایان می رسد.