سلامت و وابسته های آن در سبک زندگی ایرانیان عهد ناصری از منظر مستشرقان زن؛ مطالعه موردی سفرنامه گرترودبل و دیولافوا

 این پژوهش به بررسی وضعیت سلامت و ابعاد آن در جامعه ایران عهد ناصری از منظر دو مستشرق زن می پردازد که در مدت اقامت خود در ایران به شهرهای مختلف سفر کرده و تجربیات خود را به رشته تحریر درآوردند. هدف تحقیق آشنایی با وضعیت سلامت، طرح مولفه ها و نیز وابسته های آن است که در راستای مطالعات اجتماعی سلامت، شالوده ای برای پژوهش های آتی خواهد بود.

 روش تحقیق، کیفی و مبتنی بر تحلیل داده های سفرنامه های دیولافوا و بل به مثابه سند است.

ملاحظات اخلاقی: 

در پژوهش حاضر جنبه های اخلاقی مطالعه کتابخانه ای شامل اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.

 معرفی امراض مهلک و اپیدمیک چون وبا، مالاریا، سل و تیفوئید و امراض شایع دیگری مانند بیماری های گوارشی، ابتلا به کرم پیوک و بیماری های پوستی و توجه به بهداشت محیط با محوریت آلودگی آب و دفع فاضلاب از یافته های تحقیق است، به علاوه اطلاعاتی از عادات غذایی، وضعیت تغذیه و بنیه بدنی ایرانیان آن دوره نیز ارائه می دهد.

 سفرنامه های بل و دیولافوا اطلاعات مفیدی از وضعیت کلی سلامت و ابتلا به امراض مختلف در گروه های خاص (از جمله کودکان) ارائه می دهد و روندهای جمعیتی بر حسب آمار مرگ و میر منتج از آن را تعمیق می بخشد. یقینا دولت های متبوعه این مستشرقان در ارزیابی های سیاسی اقتصادی خود به منظور برقراری ارتباط با دولت ایران به ابعاد سلامت ایرانیان توجه داشته اند. با در نظرداشتن جایگاه بهداشت عمومی در سبک زندگی ایرانی به روشنی می توان دریافت که سبک زندگی، از جمله منش ها، آداب و رسوم، عادات غذایی، پوشاک و مانند آن به عنوان مولفه های اجتماعی تعیین کننده سلامت ایرانیان عمل کرده اند.