اختلافات جدایه های بالینی و غذایی باکتری Listeria monocytogenes در میزان بیان ژن های inlA، hly، lmo1634، lmo1847، sigB و prfA در محیط آبگوشت میگو

Listeriosis یک بیماری مهم با نرخ مرگ ومیر بالاست (تا 30 درصد) که باکتری Listeria monocytogenes آن را ایجاد می کند. امروزه، تحقیقات نشان می دهد، باکتری L. monocytogenes در محصولات شیلاتی شیوع دارد. لذا، بررسی و کنترل بیان ژن های بیماری زا و ژن های عامل چسبندگی سویه های مختلف این باکتری در مواد غذایی حائز اهمیت است. در مطالعه حاضر، میزان بیان ژن های inlA، hly، lmo1634، lmo1847، sigB و prfA در دو سویه مختلف غذایی و بالینی L. monocytogenes تحت تاثیر نمک طعام و آبلیمو در آبگوشت میگو مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که میزان بیان prfA در تیمارهای مرتبط با سویه بالینی به صورت معنی داری بیشتر از میزان بیان در سویه غذایی بود (05/0<p). به طور مشابه، میانگین بیان هر دو ژن عامل چسبندگی (lmo1847 و lmo1634) و ژن عامل استرس (sigB) برای سویه بالینی به صورت معنی داری بیشتر از سویه غذایی بود. نقش آبلیمو در افزایش بیان ژن های بیماری زایی و چسبندگی در دو جدایه غذایی و بالینی به صورت معنی داری بیشتر از سطوح مختلف نمک طعام بود (05/0<p). در مجموع، می توان اظهار داشت که میزان بیان ژن های کلیدی چسبندگی و بیماری زایی تحت تاثیر نگهدارنده ها و استرس های محیطی در سویه های مختلف L. monocytogenes متفاوت است.