مقاله علمی - مروری: مرور و تحلیل مطالعات آسیب شناسی بیماری لکه سفید در مراکز تکثیر و مزارع پرورش میگو در ایران

نظر به این که ویروس بیماری لکه سفید میگو باعث آلودگی همه میگوها در همه سنین و تلفات گسترده در ایران و جهان گردیده و همه گیری جهانی پیش آمده خسارات فراوانی را به پرورش دهندگان میگو وارد کرده، مطالعات زیادی تا کنون پیرامون علت شناسی، شناسایی و تعیین عوامل خطر انجام گرفته است. در مطالعه حاضر، تلاش شده است تا با توجه به اهمیت موضوع و نیز اختلاف نظرهایی که اغلب در نتایج به دست آمده از تحقیقات وجود دارد، بررسی گسترده گذشته نگری بر مطالعات انجام شده در داخل و خارج کشور به ویژه بر بافت های هدف ویروس لکه سفید میگو انجام گیرد تا به طورکلی تمایل بافتی ویروس لکه سفید مشخص گردد. در این بررسی، مطالعات و تحقیقات انجام شده در پژوهشکده میگوی کشور، سایر پژوهشکده ها و مراکز تحقیقاتی، دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی داخل و خارج گردآوری و مطالعات انجام شده در آنها بر بافت های هپاتوپانکراس، روده، آبشش و سایر بافت ها مورد بررسی لازم قرارگرفت. اکثر بافت های هدف ویروس لکه سفید در میگوی پنائوس وانامی (Penaeus vannamei) با شدت بالا، همولنف، سلول های اپیتلیال روده پسین و اپیدرم سفالوتوراکس هستند. برخی از محققان بافت اپیتلیوم را بیشترین بافت هدف ویروس لکه سفید در میگوهای پا سفید دانسته اند. بیشترین مقادیر میانگین شاخص شدت آلودگی (SI) برای همولنف و اپیدرم سفالوتوراکس و سلول های اپیتلیال روده پسین، یافت شد. این امر می تواند به دلیل سطح تماس بیشتر اپیتلیوم با ویروس و گیرنده های بیشتر برای ویروس یا عملکرد پایین تر ایمنی به خصوص در انتقال افقی بیماری باشد. به نظر می رسد، همولنف محتمل ترین بافت هدف اولیه برای ویروس در انتقال عمودی بیماری است، زیرا تکثیر ویروس در مقایسه با سایربافت ها در سطح بالاتری قرار دارد. به هرحال، اکثر محققان این نکته را در تحقیقات خود ذکر کرده اند که بافت های آبشش، معده، هپاتوپانکراس و روده، مهم ترین بافت ها از نظر آلودگی به ویروس لکه سفید هستند.