بررسی تاثیر دینداری بر میزان شکوفایی استعدادها و نقش آفرینی زنان در توسعه پایدار شهری

هدف اساسی این پژوهش بررسی تاثیر دینداری بر میزان شکوفایی استعدادها و نقش آفرینی زنان در توسعه پایدار شهری است. چارچوب نظری پژوهش حاضر، تلفیقی از نظریه‏های دورکیم، برگر، مازلو و نظریه ظرفیت اجتماعی است. این تحقیق به صورت پیمایشی و با ابزار پرسش نامه محقق ساخته بر اساس طرح نمونه‏گیری مدون در بین زنان بالای 20 سال اراکی انجام یافته است. در نمونه گیری از روش خوشه‏ای و طبقه بندی نامتناسب استفاده شد و حجم نمونه 392 نفر بود. نتایج نشان می دهد «دینداری» با ضریب رگرسیونی 0.24 بر «نقش آفرینی زنان در توسعه شهری» و با ضریب رگرسیونی0.27 بر استعدادهای توسعه شهری اثر معنی‏داری دارد. بر اساس نتایج به دست آمده، دو متغیر پژوهش حدود 30 درصد واریانس متغیر «نقش آفرینی زنان در توسعه شهری» را تبیین می کنند.
نتایج پژوهش مویدی است بر اینکه تقویت دینداری می‏تواند به باروری بهتر و بیشتر استعدادهای زنان در توسعه شهری منتهی شود و نقش آنان را در این امور ارتقا دهد که از ثمرات این مشارکت، هم خود زنان، هم خانواده و هم جامعه بهره مند خواهند شد.