تحلیل فضایی - مکانی سوانح ترافیکی عابران

تصادفات وسایل نقلیه با عابران پیاده تهدیدی جدی برای زندگی انسان ها به شمار رفته و شناسایی نقاط حادثه خیز ترافیکی برای عابران پیاده به منظور مدیریت ایمنی تردد این قشر آسیب پذیر اهمیت زیادی دارد. لذا هدف این پژوهش تحلیل فضایی - مکانی سوانح ترافیکی عابران پیاده است.

پژوهش حاضر به روش توصیفی - اسنادی و با ماهیتی کاربردی و با هدف شناسایی عوامل محیطی و تاثیر آن در بروز سوانح ترافیکی عابران پیاده، مدل سازی و پیش بینی میزان وقوع سوانح مذکور به نگارش درآمده است. به منظور گردآوری آمار و اطلاعات موردنیاز، از روش کتابخانه ای و به منظور تجزیه وتحلیل داده های فضایی نیز از نرم افزارهای Geoda و ARCGIS استفاده شده است.

یافته های تحقیق نشان دهنده وجود الگوی خوشه ای در پراکنش فضایی سوانح ترافیکی عابران پیاده می باشد. این تصادفات در جهت جغرافیای جنوب غربی - شمال شرقی، به مرکزیت ثقل مناطق مرکزی شهر تهران توزیع پیداکرده است؛ به طوری که کانون های اصلی وقوع سوانح ترافیکی عابران پیاده به ترتیب در محدوده مناطق 26، 15، 25، 5، 4 واقع شده است.

برای بررسی فراوانی سوانح ترافیکی عابران پیاده و اولویت بندی آن ها از تابع تراکم کرنل، شاخص نزدیک ترین همسایه و شاخص موران استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که کانون های اصلی وقوع سوانح ترافیکی عابران پیاده، بیشتر متناظر بر موقعیت جغرافیایی بزرگراه های شهر تهران اعم از بزرگراه آزادگان (محدوده پل سعیدی، پل کاظمی، مقابل تره بار مرکزی)، بزرگراه امام رضا (ع)، میدان آقانور و پل افسریه، بزرگراه بابایی محدوده پل استخر تقاطع خیابان های مناطق مرکزی شهر تهران، بزرگراه امام علی (ع)،  بزرگراه بسیج، هم از حیث فراوانی در تراکم تصادفات عابران پیاده و هم شدت تصادف منجر به فوت و جرح، در ردیف حادثه خیزترین مناطق پرخطر با تراکم خیلی زیاد می باشند.