بررسی جلوه های خرق عادت در آثار شهرنوش پارسی پور (زنان بدون مردان، طوبی و معنای شب، عقل آبی، تجربه های آزاد)

ادبیات داستانی زننوشت، سهم عمدهای در ادبیات معاصر جهان دارد و با بررسی این آثار، می توان به دغدغه ها، اندیشه ها و نگرش های زنان پی برد. شهرنوش پارسی پور از جمله نویسندگانی است که در دهه پنجاه و شصت خورشیدی، با آفرینش آثار داستانی متعدد سعی در بازتعریف عناصر زندگی زنان دارد. یکی از مختصات سبکی او، خرق عادات توسط شخصیت های داستان است. از آنجایی که زنان، در مرکز داستان های وی قرار دارند، اکثر این اتفاقات غریب و محیرالعقول توسط زنان یا در ارتباط با زنان است. پارسی پور با ایجاد خرق عادت، ادبیات خود را به رئالیسم جادویی نزدیک می کند و به مدد همین شگرد، زنان را موجوداتی شگفت انگیز و دارای قدرت های ویژه معرفی می کند. هرچند در خلال داستان ها متوجه می شویم که هر زنی نمی تواند در خود یا دیگران تحول و دگرگونی ایجاد کند، بلکه این امر تنها توسط زنانی امکان پذیر است که از مناسبات جنسیتی و قوانین زن ستیزانه دوری می جویند و در پی کشف حقیقت برمی آیند. روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی است و به این نتیجه دست یافته است که جلوه های خرق عادات در داستان های پارسی پور، شامل پیکرگردانی انسان به عناصر طبیعت مانند درخت و دانه، خاک، نور و جانوران (مانند پروانه)، قدرت حیات مجدد پس از مرگ و سفر معنوی در خط زمان هستند. مدت زمان چندساله بارداری، بدون سر دیدن مردان و غیره از دیگر نمودهای خرق عادات در این آثار است.