تاثیر شوری های مختلف بر برخی فاکتورهای رشد، بقا و بافت روده ی بچه ماهی اوزون برون (Acipenser stellatus)

هدف از این مطالعه تعیین شوری بهینه جهت پرورش بچه ماهیان اوزون برون (Acipenser stellatus) در محیط های محصور بود. بچه ماهیان با میانگین وزن ابتدایی 54/1 ± 11/54 گرم در مخازن فایبرگلاس 500 لیتری (میانگین دمایی C° 14/0 ± 58/22) در یک گروه شاهد (آب شیرین) و دو گروه تیماری (6 و  ppt12) هر یک با 3 تکرار برای مدت 60 روز پرورش داده شدند. ماهی ها دو بار در روز با غذای تجاری فرادانه مورد تغذیه قرار می گرفتند. در پایان دوره ی پرورش، نرخ رشد ویژه (SGR)، افزایش وزن (WG)، شاخص وضعیت (CF) و شاخص هپاتوسوماتیک (HSI) در ماهی های گروه  ppt12 در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (05/0 ≥ p). از سوی دیگر ضریب تبدیل غذایی (FCR) در گروه های تیماری به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 ≥ p). نرخ بقای ماهی ها 100% بود. طول پرز و فضای داخلی روده در گروه تیماری با شوری ppt 12 به ترتیب افزایش  و کاهش معنی داری نشان دادند (05/0 ≥ p). نتایج بدست آمده نشان دادند که شوری بهینه در این مرحله از زندگی ماهی اوزون برون، شوری دریای خزر (ppt12) است که شرایط را برای معرفی این گونه به عنوان گونه ی مناسب پرورش در محیط های محصور منابع آب های طبیعی تامین می نماید. با توجه به اینکه گونه ی اوزون برون در مراحل مختلف زندگی، در آب های با شوری های مختلف زندگی میکند، دانستن وزن و شوری مناسب رهاسازی، برای افزایش درصد بقا و بهبود رشد اهمیت دارد.