اثر ریزپوشانی باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس (Lactobacillus rhamnosus) به روش امولسیون داخلی با آلژینات/کیتوزان بر روی برخی از شاخص های ایمنی قزل-آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

استفاده از پروبیوتیک ها در آبزی پروری به دلیل اثرات مفید در سلامت ماهی رشد فزآینده ای داشته است. یکی از مشکلات اصلی استفاده از پروبیوتیک ها غیرفعال شدن آنها در شرایط معدی - روده ای ماهی است، محافظت پروبیوتیک ها با پوشش های فیزیکی توان پروبیوتیکی آنها را بهبود می بخشد. لذا در این تحقیق اثر باکتری پروبیوتیکی لاکتوباسیلوس رامنوسوس (Lactobacillus rhamnosus) ریزپوشانی شده به روش امولسیون داخلی بر روی برخی از شاخص های ایمنی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) مورد بررسی قرارگرفت. بدین منظور تعداد 480 قطعه بچه ماهی قزل آلا با میانگین وزنی 82/0±53/25 گرم به چهار تیمار لاکتوباسیلوس رامنوسوس ریزپوشانی شده به روش امولسیون داخلی، آلژینات همراه با کیتوزان بدون حضور لاکتوباسیلوس رامنوسوس، لاکتوباسیلوس رامنوسوس به تنهایی و شاهد بدون افزودنی پروبیوتیکی تقسیم شدند. ماهیان به مدت 60 روز با جیره های آزمایشی تغذیه شده و پس از اتمام دوره آزمایش، تیمارها به مدت 15 روز با غذای فاقد پروبیوتیک غذادهی شدند. نمونه گیری از ماهیان در روزهای30 ،  60  و 75 تحقیق انجام و برخی فاکتورهای ایمنی از جمله لایزوزیم سرم، میزان فعالیت کمپلمان، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین و قدرت احیاء اندازه گیری شد. نتایج حاکی از افزایش میزان فعالیت لایزوزیم در تیمار ریزپوشانی شده به روش امولسیون داخلی در روز 30 و 60 آزمایش نسبت به سایر تیمارها بود. همچنین بیشترین میزان پروتئین کل و گلوبولین در روز 30 آزمایش در تیمارهای ریزپوشانی شده به روش امولسیون داخلی و آلژینات/کیتوزان نسبت به سایر تیمارها و در روز 60 آزمایش نیز این مقادیر در تیمارهای مذکور نسبت به تیمار شاهد دارای اختلاف معنی دار بود (p<0.05). نتایج این تحقیق نشان داد ریزپوشانی پروبیوتیک لاکتوباسیلوس رامنوسوس به روش امولسیون داخلی  باعث بهبود برخی از شاخص های ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان  در مقایسه با تیمار پروبیوتیک بدون ریزپوشانی بوده و  می تواند  به عنوان یک روش موثر بهبود کارایی پروبیوتیک استفاده شود.