میزان تخصیص منابع در اندام‏های مختلف گونه ‏های درمنه (Artemisia spp.) در دامنه جنوب شرقی سبلان

گونه های درمنه به دلیل توانایی منحصربه فرد خود در تخصیص منابع به اندام های دیگر برای حفظ بقا، مقاومت خوبی در برابر چرای دام دارند. ازاین رو، با توجه به نقش کلیدی آن ها در ترکیب گیاهی رویشگاه های مرتعی و کاربردهای دارویی و خوراکی آن ها، در این پژوهش، توزیع منابع در اندام های هوایی و زیرزمینی چهار گونه درمنه شامل Artemisia fragrans، Artemisia Aucheri، Artemisia austriaca و Artemisia melanolepis در دامنه جنوب شرقی سبلان، در فصل رویش سال 1393 مورد بررسی قرار گرفت. به منظور برآورد تولید کل و سهم گونه مورد نظر، در مرحله اول در هر سایت 10 پلات 1 مترمربعی به صورت تصادفی در امتداد ترانسکت ها مستقر گردید. در مرحله دوم، برای بررسی تخصیص منابع اندام های گیاهی، سه ترانسکت به صورت تصادفی به ترانسکت های مرحله اول در هر سایت اضافه شد و نمونه ها به صورت تصادفی-سیستماتیک در امتداد ترانسکت ها جمع آوری شدند. برای تعیین رابطه بین پارامترهای طول ریشه، ارتفاع هوایی، وزن ریشه و بیوماس هوایی از روش های تحلیل همبستگی استفاده شد. یافته ها نشان دهنده وجود ارتباط معنی داری بین متغیرهای مورد بررسی (P<0.01) بود. برای مقایسه میانگین طول و وزن اندام های گیاهی در شرایط مختلف مرتعی از آزمون های واریانس و دانکن استفاده شد. نتایج حاصل از این بررسی، بیانگر وجود تفاوت معنی داری بین شرایط مختلف مرتعی (P<0.01) بود. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین طول و وزن ریشه و اندام های هوایی در گیاهان مربوط به شرایط مطلوب مرتعی و کمترین آن در شرایط نامطلوب مرتعی مشاهده می شود.