سردرگمی شمشیرشناسان معاصر از آشفته نویسی حکاکان عصر صفوی

در این مقاله دو گونه آشفته نویسی مد نظر ما خواهد بود که آنها را با «آشفته نویسی حروفی» و «آشفته نویسی عددی» نام گذاری خواهیم کرد. مقوله «حروفی» را که نوعی هنر خطاطی به حساب می آید و رمزگشائی آنها مثل بازی های لوگو سرگرم کننده است، با ذکر چند مثال پشت سر می گذاریم. اما در مقوله «عددی» تامل بیشتری خواهیم کرد زیرا در آن از سهل انگاری های حکاکان و وقایع نویسان عصر صفویه در نوشتن یا ننوشتن «0» صحبت می شود که یادآور سهل انگاری های کاتبان عهد عتیق  است. بررسی آشفته نویسی عددی ما را ملزم می کند که در بخش مقدمه، مروری هم بر تاریخچه پیدایش «صفر» داشته باشیم. سوء تفاهم های ناشی از آشفته نویسی این باور را در ذهن شمشیرشناسان معاصر پدید آورده است که تا چند قرن پس از شاه عباس بزرگ، برخی استادان شمشیرساز برای بازاریابی بهتر، امضاهای کلبعلی اصفهانی و اسدالله اصفهانی، دو تن از اساتید برجسته زرادخانه شاه عباس را جعل می کرده اند. در این مقاله با کشف رمزنگاری صحیح تاریخ های روی شمشیرها ثابت می کنیم که بعد از مرگ این دو استاد، فقط یک کلبعلی دوم داریم که پسر استاد اسدالله اول است و فقط یک اسدالله دوم داریم که از پدرش اطلاعی در دست نیست. این چهار استاد را به خوبی می شناسانیم و کارهای باکیفیت موجود آنها در موزه ها را در حد توانمان تفکیک می کنیم.