دولت بعث و امام خمینی(ره) (1357 - 1347خ)

دوران تبعید امام خمینی در کشور عراق با محدودیت ها و سیاست های مقابل های زیادی علیه ایشان از سوی رژیم پهلوی و دولت عراق همراه بود. سازمان های اطلاعاتی و امنیتی دو رژیم پهلوی و بعث از شیوه های مختلف برای کاهش نفوذ و شهرت امام خمینی بهره گرفتند. باتوجه به سیاست های محدودسازی امام خمینی در دوران تبعیدشان در کشور عراق، مقاله حاضر تلاش دارد با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و اسناد تاریخی به این سوال پاسخ دهد که سیاست های محدودسازی فعالیت های امام خمینی(ره) در دوران رژیم بعثی عراق مبتنی بر کدام برنامه ها و روش ها بوده است؟ یافته های مقاله نشان می دهند حزب بعث تلاش کرد در گام نخست، با مذاکره و گفتگو به مقابله با سیاست های تبلیغی و سیاسی امام بپردازد و بعد از توسعه مبارزات سیاسی و سخنرانی های قاطع امام خمینی، دامنه کنترل ها، نظارت، بازرسی و محدودیت روابط با زائرین و نیروهای انقلابی افزایش یافت. قسمتی از اقدامات مقامات عراقی در نظارت و برخورد با امام خمینی براساس درخواست ها و مطالبات ساواک بود و طبق توافق نامه های مشترک بین دو کشور، با همفکری و برنامه ریزی مشترک تلاش شد از مرجعیت و شهرت امام خمینی جلوگیری شود. در راستای این سیاست، محدودیت شبکه ارتباطی امام خمینی و جلوگیری از مصاحبه، تماس تلفنی و ارتباط با روحانیت انقلابی در دستور کار سازمان امنیت عراق قرار گرفت. محاصره نظامی و ارتباطی بیت امام آخرین سیاست محدودسازی بود که با واکنش آن حضرت مواجه شد و ایشان تصمیم به هجرت از عراق گرفتند.