بررسی اثربخشی درمان شناختی متمرکز بر طرحواره بر سرمایه روانی و سرمایه اجتماعی افراد مبتلا به اعتیادکاری

اعتیاد به کار به معنای اشتغال وسواسی و افراطی به کار است که می تواند پیامدهای منفی بر سلامت روان، روابط اجتماعی و کیفیت زندگی فرد داشته باشد. درمان شناختی متمرکز بر طرحواره، رویکردی است که بر شناسایی و تغییر طرحواره های ناسالم ذهنی تمرکز دارد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی متمرکز بر طرحواره بر سرمایه روانی و اجتماعی افراد مبتلا به اعتیاد به کار بود. پژوهش نیمه تجربی حاضر شامل 50 نفر از افراد شاغل در چرمهین بود که به طور داوطلبانه انتخاب و به دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه درمان 12 جلسه درمان شناختی متمرکز بر طرحواره دریافت کرد، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای نداشت. از پرسشنامه های استاندارد برای سنجش سرمایه روانی و اجتماعی در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج نشان داد درمان طرحواره درمانی بر افزایش نمره سرمایه روانی (شامل عزت نفس، خودکارآمدی، خوش بینی، تاب آوری) و سرمایه اجتماعی (شامل تعهد، هنجارهای متقابل، اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی) گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل اثر معنی داری داشت (p < 0.05). این نتایج نشان می دهد که طرحواره درمانی می تواند به کاهش اثرات منفی اعتیاد به کار و بهبود وضعیت روانی و اجتماعی این افراد کمک کند.