جایگاه «تصویر» در قرآن و نسبت آن با آیین ها و هنرهای دینی
سیر تحولات تاریخی نشانگر آن است که همواره پیام دینی بر مبنای «کلمه» و «گفتاری» بوده که برای مردم بازگو می شده و به بیان دیگر ظرف «کلام» بستر ارائه پیام دینی بوده است. اما آنچه در زمانه حاضر، آن را دچار چالش نموده، ویژگی های منحصر به فرد عصر و زمانه ای است که از آن تعبیر به «عصر تصویر» می کنند. در واقع با ظهور رسانه های نوین همچون سینما، تلویزیون و اینترنت، ظرف «تصویر» بستر ارائه پیام گردیده است.در دین اسلام هم به نوعی بحث ممنوعیت بکارگیری تصویر در طول تاریخ مطرح بوده است و لذا همین امر زمینه ساز طرح دوباره این پرسش است که آیا به راستی دین اسلام با «تصویر» سر ناسازگاری دارد؟ این مقاله مدعی است که حداقل دین اسلام به 4 دلیل با تصویر همخوان و همراستا است: اول: جایگاه تصویر در متن مقدس قرآن، دوم: تبیین مفاهیم اسلامی با تصویرسازی کلامی، سوم: تصویر در قالب آیین های دینی و چهارم: جایگاه تصویر در هنر اسلامی.
دین ، رسانه های نوین ، تصویر ، قرآن ، تصویرسازی کلامی ، آیین های تصویری ، هنر اسلامی
-
انیمه در فضای سوم؛ تحلیل روایت برجسته ترین انیمه های ژاپنی از منظر دورگه شدن فرهنگی
*، عطیه مهرابی کوچه بیوکی
فصلنامه مطالعات فرهنگ - ارتباطات، تابستان 1404 -
ارزیابی نظام رسانه ای افغانستان در راستای ملت سازی
یوسف احمدی*،
فصلنامه مطالعات فرهنگی و ارتباطات، زمستان 1403 -
مطالعه دریافت زنان خانه دار از مصرف رسانه های اجتماعی: توانمند سازی یا پندار توانمندسازی؟
*، نگار رامش
فصلنامه رسانه، زمستان 1403 -
مطالعه روند بازنمایی زنان در برنامه های مناسبتی شاد تلویزیون در دوره زمانی 1395 تا 1400: حجاب و رفتار زنان میزبان و مهمان
، علی مومنی*
پژوهش نامه رسانه و ارتباطات نوین، پاییز و زمستان 1402