مقایسه سینتی گرافی، مانومتری و بلع باریوم در بررسی بیماران مبتلا به آشالازی

آشالازی اختلال حرکتی مری با علت نامشخص می باشد. روش های تشخیصی آن شامل موارد زیر است: باریوم ازفاگوگرام که ساده و در دسترس است، سینتی گرافی رادیونوکلئید روشی کم هزینه، آسان و در دسترس و قابل تحمل که کمترین همکاری را از بیمار می خواهد و مانومتری مری که همچنان به طور گسترده ای در بالین مورد استفاده است. هدف این مطالعه مقایسه این روش ها با هم قبل و بعد از دیلاتاسیون مری با بالون می باشد.
17 بیمار مبتلا به آشالازی کاردیا هم از نظر علایم بالینی و هم با روش های تشخیصی (مانومتری، ازوفاگوگرام با باریوم و سینتی گرافی) قبل و بعد از درمان با دیلاتاسیون پنوماتیک مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان بهبود در علایم بیماران بعد از درمان تعیین شده و با میزان بهبود در مقادیر نتایج سه روش تشخیصی ذکر شده ارتباط داده شد. میزان بهبود علایم بعد از درمان بر اساس درصد کاهش علایم به دو گروه تقسیم شد: 1- کمتر از 80% پیشرفت، 2- موفقیت شامل بیش تر یا مساوی 80% پیشرفت.
12 (70.6%) از بیماران میزان بهبود در امتیاز علایم بیش تر یا مساوی 80% داشتند. همه اندکس های تشخیصی قبل و بعد از درمان اختلاف آماری معنی داری داشتند. اما اختلاف معنی داری بین دو گروه بهبود علایم از نظر بهبود اندکس های تشخیصی سینتی گرافی یا بلع باریوم وجود نداشت. همچنین هیچ همراهی یا ارتباطی بین امتیاز علایم بالینی و بهبود ارتفاع باریوم یا اندکس تخلیه در سینتی گرافی وجود نداشت.
در این مطالعه نتیجه کوتاه مدت خوبی بعد از دیلاتاسیون پنوماتیک بدست آمد که مشابه دیگر مطالعات بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که به مطالعه آشالازی با باریوم یا سینتی گرافی نباید به تنهایی جهت ارزیابی آشالازی یا کفایت درمان آن اعتماد کرد.