مطالعه هستی شناسی اثر موسیقایی در نظریه بداهه گفت و شنود موسیقایی نزد بروس الیس بنسن

هستی شناسی اثر موسیقایی همواره مورد سوال بسیاری از متفکران قرار گرفته است. بروس الیس بنسن در نظریه خود با عنوان «بداهه گفت و شنود موسیقایی» به این مهم اشاره می کند که در خلق و اجرای اثر موسیقی، همواره بستری برای بداهه پردازی وجود دارد که آهنگ‏ساز، اجراگر و شنونده را وارد نوعی گفت و شنود می کند که بر هر گونه تبدیل و تعدیل بعدی گشوده است. او به روش پدیدارشناسی هرمنوتیکی، نظریه خود را در بستر موسیقی کلاسیک با تکیه بر سنت ها و کاربست های موسیقایی طرح می‏کند. هدف از انجام این پژوهش، تبیین مفاهیم هستی شناختی پیشنهادشده توسط بنسن در نظریه بداهه گفت و شنود موسیقایی است؛ نظریه ای پساساختارگرا که اساس موسیقی را «بداهه» می‏داند و خود نیز همواره سرشتی تفسیری دارد. سنت و کاربست موسیقایی به مثابه یک جهان برای یک گفت و شنود در موسیقی دارای اهمیت است. بنسن به جای مفهوم «اثر» و «نقش آهنگ‏ساز» به عنوان تنها آفریننده آن، «قطعه موسیقی» را معرفی می کند که دارای هویتی سیال است و همواره با اجراها و تفسیرهای اجراگر کارآزموده و آشنا به سنت و کاربست به حیات خود ادامه می دهد. در این پژوهش که در رده پژوهش های کیفی قرار می گیرد، روش پژوهش از منظر هدف، کاربردی و از منظر شیوه انجام، توصیفی - تحلیلی است و کلیه مطالب به روش کتابخانه ای به دست آمده اند.