تدوین روش کدینگ آموزش لغات زبان انگلیسی و مقایسه آن با روش آموزش سنتی بر یادگیری واژگان زبان انگلیسی دانشجویان

زبان ابتدایی ترین و درعین حال پیشرفته ترین ابزار ارتباطی بین انسان هاست که انتقال معنا را ممکن می سازد. از این رو پژوهش حاضر باهدف تدوین روش کدینگ آموزش لغات زبان و مقایسه آن با روش آموزش سنتی بر یادگیری واژگان زبان انگلیسی در دانشجویان دانشگاه امام علی (ع) انجام شد. این پژوهش از حیث هدف از نوع کاربردی و از حیث روش آمیخته است که از دو قسمت کیفی و کمی تشکیل شده است. جامعه آماری دانشجویان سال اول دانشگاه بودند. نمونه آماری شامل 25 نفر برای هر یک از گروه های آزمایش و کنترل بود؛ که به روش تصادفی انتخاب و در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. مدرس 120 واژه از کتاب 504 واژه را به دو روش کدینگ و سنتی متداول (جعبه لایتنر و استفاده از فلش کارت) طی سه جلسه ی دوساعته برای هر روش به دانشجویان دو گروه آزمایشی آموزش داد. درحالی که به گروه کنترل هیچ گونه آموزشی داده نشد. بعد از اتمام آموزش نیز از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که هر دو روش آموزش سنتی و کدینگ در مقایسه با گروه کنترل تاثیر معناداری در یادگیری لغات داشتند و در مقایسه ی دو روش نیز روش سنتی و کدینگ، روش کدینگ نتایج بهتری داشت. در پیگیری سه ماهه نیز نتایج تکرار شد. بنابراین می توان با استفاده از روش آموزش کدینگ، ضمن کوتاه نمودن زمان یادگیری، میزان عملکرد یادگیری را نیز افزایش داد.