تصویر سینماگران بر پرده سینما: تحلیل جامعه شناختی بازنمایی هنرمندان سینما در فیلم های «خوک» و «رد کارپت»

سینما به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای هنری، رسانه ای و فرهنگی از زوایای مختلفی مورد بررسی و بحث قرار گرفته است، به خصوص در زمینه ی جامعه شناسی و تاثیر متقابلی که بین آن و جامعه است. جامعه شناسی را می توان مطالعه ی سیستماتیک جوامع بشری دانست که توجه خاصی به نظام های صنعتی مدرن می کند. مطالعه ی جامعه شناسی هنر در ساده ترین تعریف آن به بررسی رابطه ی هنر و جامعه می پردازد. سینما به عنوان هنر - صنعت مورد اقبال توده های مردم، همواره یکی از مهم ترین بسترهای بازنمایی مسائل در جامعه بوده است. در سال های اخیر با گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات و همچنین افزایش فعالیت هنرمندان در مسائل اجتماعی و سیاسی در جامعه و پررنگ تر شدن حضور آنان در زندگی مردم، مسئله ی بازنمایی تصویر هنرمندان در رسانه ها و بر پرده سینما اهمیت بیشتری یافته است. پژوهش حاضر باهدف بررسی چگونگی بازنمایی هنرمندان سینما در سینمای ایران و با استفاده از رویکرد بازتاب در جامعه شناسی هنر و روش تحلیل مضمون انجام شده است. بدین منظور و برای بررسی هدفمندتر پنج محور مطالعاتی قابل بررسی در آثار سینمایی به عنوان شاخص های بازنمایی سینماگران تدوین و انتخاب شد که شامل جنسیت، محل جغرافیایی فعالیت هنری، طبقه ی اقتصادی، رابطه ی سینماگر با سایر هنرمندان سینما و رابطه ی سینماگر با مخاطبین و مردم جامعه است. در این پژوهش، فیلم « رد کارپت» و « خوک» به عنوان آثار مطرح و متاخر در زمینه ی بازنمایی هنرمندان سینما مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد رد کارپت با نگاهی هجو گونه به انتقاد از شایسته سالاری در سینمای ایران، حضور سینماگران ایرانی در جشنواره های خارجی و همچنین ارتباط میان سینماگران ایرانی و مردم می پردازد. خوک نیز با نگاه پسامدرنی و زبان هجو از فضاهای روشنفکری هنرمندان، روابط پوشالی میان آن ها و تاثیر فضای مجازی در روابط مردم طبقه متوسط و هنرمندان سینما انتقاد کرده و همچنین به شالوده شکنی تصویر آرمانی هنرمندان می پردازد.