پیش بینی نگرش رانندگان نسبت به خودروهای خودران بر اساس شخصیت، به کمک معادلات ساختاری

خودروهای خودران قول قابل توجهی را برای حفظ توانایی حرکت افراد مختلف حتی در حالی که توانایی رانندگی آن ها کاهش می یابد، وعده می دهند. با این حال، نگرش ها می توانند به عنوان یک مانع مهم در پذیرش آن ها عمل کنند، همانطور که برای فناوری های دیگر نشان داده شده است. بررسی شد که چگونه ویژگی های شخصیت پیش بینی کننده نگرش ها در یک نمونه 108تایی از افراد 18 تا 72 سال تاثیر می گذارد. 21 سوال شخصیتی، درونگرایی و برون گرایی افراد را تشخیص داد و 15 مورد پرسشنامه نگرش را شناسایی کرد. نگرانی درباره خودروهای خودران، اشتیاق به پذیرش فناوری خودروهای خودران و تمایل به کنار گذاشتن کنترل رانندگی. مدل سازی معادلات ساختاری نشان می دهد، عدم نگرانی با ضریب تاثیر 576/0 (درون گرا بیشتر از برون گرا) بر روی اشتیاق به پذیرش فناوری اثر دارد. همچنین عدم نگرانی با ضریب تاثیر 486/0 (برون گرا بیشتر از درون گرا) بر روی تمایل به کنار گذاشتن کنترل رانندگی اثرگذار است. اشتیاق به پذیرش خودروهای خودران بر تمایل به کنار گذاشتن کنترل رانندگی، طبق مقایسه بین گروهی شدت تاثیر در نمونه های برون گرا و درون گرا تفاوت معنی داری را نشان نداد. همچنین نقش میانجی گری اشتیاق به پذیرش خودروهای خودران در رابطه عدم نگرانی درباره خودروهای خودران بر تمایل به کنار گذاشتن کنترل رانندگی طبق مقایسه بین گروهی شدت تاثیر در نمونه های درون گرا به طوری معنی داری بیشتر از نمونه های برون گرا بوده است. این نتایج نشان می دهد که به منظور متقاعد کردن مصرف کنندگان به پذیرش فناوری خودروهای خودران، نیاز به کمپین های اطلاعات پخش مختلف با توجه به شناخت دقیق از شخصیت افراد است.