نقش احساس تعلق به مدرسه در رابطه تعامل معلم-دانش ‏آموز و تاب‏ آوری تحصیلی در دانش ‏آموزان

این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی احساس تعلق به مدرسه در رابطه بین تعامل معلم-دانش‏آموز و تاب‏آوری تحصیلی در بین دانش‏آموزان متوسطه دوم طراحی شد. روش پژوهش توصیفی از نوع هم بستگی به روش معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش‏آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان ثلاث باباجانی به تعداد 430 نفر بود که تعداد 205 نفر با استفاده از روش نمونه‏گیری دردسترس، به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‏ها از پرسش نامه تعامل معلم-دانش‏آموز موری و زواک (2011)، پرسش نامه احساس تعلق به مدرسه بری، بتی و وات (2004) و پرسش نامه تاب‏آوری تحصیلی مارتین (2006) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده‏ها از روش‏های آمار توصیفی و استنباطی تحت نرم‏افزار اس پی اس اس نسخه 23 و برای بررسی برازش مدل پژوهش نیز از نرم‏افزار اسمارت پی ال اس استفاده شد. نتایج تحلیل داده‏ها نشان داد تعامل معلم-دانش‏آموز بر تاب‏آوری تحصیلی تاثیر مثبت و مستقیم دارد، احساس تعلق به مدرسه بر تاب‏آوری تحصیلی تاثیر مثبت و مستقیم دارد و تعامل معلم-دانش‏آموز بر احساس تعلق به مدرسه تاثیر مثبت و مستقیم دارد؛ همچنین تاب‏آوری تحصیلی در رابطه بین تعامل معلم-دانش‏آموز و تاب‏آوری تحصیلی نقش میانجی دارد؛ بنابراین می‏توان گفت که تعامل معلم-دانش‏آموز و احساس تعلق به مدرسه از متغیرهای مهم و موثر بر تاب‏آوری تحصیلی است که لازم است مورد توجه پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت قرار گیرد و برای طراحی اقدامات پیشگیرانه در جهت افزایش تاب‏آوری تحصیلی مورد استفاده قرار گیرد.