تاثیر قدرت یابی مجدد ترامپ بر روابط فراآتلانتیک و پیامدهای آن برای ایران

- در دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ، سیاست خروج از برجام و اعمال فشار حداکثری توسط آمریکا با مخالفت شدید اروپا مواجه شد. اروپا به دنبال حفظ توافق و تداوم همکاری های اقتصادی با ایران بود، درحالی که آمریکا تلاش می کرد با تحریم های گسترده، ایران را تحت فشار قرار دهد.
- اختلافات آمریکا و اروپا به ایران فرصت داد تا از فضای به وجود آمده استفاده کند. ایران توانست ضمن کاهش اثر تحریم ها، برنامه هسته ای خود را با تمرکز بر غنی سازی بیشتر و ارتقای فناوری پیش ببرد و فضای بیشتری برای مانور دیپلماتیک فراهم آورد.
- برخی تحلیلگران داخلی تصور می کنند بازگشت ترامپ به قدرت بار دیگر اختلافات میان اروپا و آمریکا را در موضوع ایران تکرار خواهد کرد. این دیدگاه که بر تجربه گذشته استوار است، بر این باور است که ایران می تواند بار دیگر از این شکاف ها برای کاهش فشارها و مدیریت بهتر روابط خود بهره برداری کند. این در حالی است که تحولات جهانی، به ویژه جنگ اوکراین، باعث تغییر در اولویت ها و نگرش اروپا نسبت به ایران شده است. این تغییر موجب شده اروپا نیز همانند دولت ترامپ مایل و حتی مشتاق به اعمال فشار بر ایران باشد.
- ناکامی در احیای برجام، پیشرفت قابل توجه برنامه هسته ای ایران پس از خروج ایالات متحده از برجام و همکاری های نظامی نزدیک تر ایران با روسیه، به ویژه در جریان جنگ اوکراین، ازجمله دلایلی هستند که برخلاف گذشته، موجب همسویی اروپا با آمریکای ترامپ در مواجهه با ایران خواهد شد.
- این همگرایی می تواند به تقویت سیاست فشار حداکثری علیه ایران منجر شود. پیامدهایی از قبیل بازگشت به تحریم های بین المللی و گسترده تر، امنیتی سازی مجدد موضوع ایران ذیل فصل هفت منشور ملل متحد و انزوای دیپلماتیک شدیدتر ازجمله مخاطراتی است که ایران با آن مواجه خواهد شد.
- با توجه به احتمال تغییر رویکرد اروپا، ایران باید راهبردهای جدیدی را برای کاهش آثار تحریم ها و جلوگیری از انزوای بین المللی اتخاذ کند. پایش دقیق تحولات فراآتلانتیک و توسعه ابزارهای دیپلماتیک و اقتصادی برای مواجهه با این چالش، حیاتی است.