نقش فرشتگان در رستگاری انسان در اندیشه ملاصدرا

رستگاری و سعادت انسان از جمله مهم ترین موضوعاتی است که فیلسوفان اسلامی به آن پرداخته اند. ملاصدرا نیز به عنوان فیلسوفی که در بستر سنت دینی و عقلانی شیعی بالیده است، در نظام الهیاتی و فلسفی که در کتاب الاسفار الاربعه طراحی می کند به دنبال چگونگی تحقق رستگاری انسان است. با توجه به بررسی های انجام شده شاهد آن هستیم که ملاصدرا رستگاری انسان را در گرو دو مولفه می داند که عبارتند از: فرشتگان و نبی اسلام. این رویکرد ملاصدرا این نتیجه را به دنبال دارد که فرشتگان باتوجه به جایگاه هستی شناختی و معرفت شناختی که دارند در دو ساحت علمی و عملی، دو بال اصلی رستگاری انسان را مهیا می کنند و هویت انسان رستگار را تشخص می بخشند و انسان را به موجودی فرشته وار مبدل می سازند. در عین حال، در عرصه بال عملی با دو عنصرانتقال وحی و نیز یاری رسانی کلی به انسان مواجهیم که نقش نبی اسلام در عرصه وحی بسیار مشهود و اثرگذار است. به زعم ملاصدرا فرشتگان هویت سازی انسان را بر عهده دارند و رستگاری عبارت از تحقق کمال علمی و عملی مومن است که در اتصال و اتحاد با عقل فعال و عمل به شریعت حاصل می شود. در این پژوهش به شیوه تحلیلی- توصیفی و بر مبنای آثار ملاصدرا به بررسی این مساله می پردازیم که نقش فرشتگان در رستگاری انسان در اندیشه ملاصدرا چیست و چگونه حاصل می شود.