تحلیل تاریخی ایجاد مدارس غیر انتفاعی بعد از انقلاب اسلامی ایران و مواجهه اندیشه تعلیم و تربیت با آن

هدف اصلی این پژوهش تبیین مواجهه اندیشه تعلیم وتربیت در برابر فرایند ایجاد و تثبیت مدارس غیرانتفاعی در دهه اول انقلاب اسلامی ایران است. برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش تاریخی- تحلیلی بهره گرفته شد. نتایج به دست آمده، نشان دهنده انفعال و ناتوانی نظری اندیشه تعلیم و تربیت موجود ایران در دوره مورد نظر است. مولفه های اصلی این مواجه در نزد صاحبان اندیشه تعلیم وتربیت اقتصادزدگی و محافظه کاری بوده است. اقتصادزدگی در تحلیل های موجود صاحب نظران تعلیم وتربیت بیش از همه ناشی از تغییر ریل حکمرانی و سیاست گذاری اقتصادی به سمت رویکرد اقتصاد نئولیبرال تعدیل ساختاری و هژمونی اقتصاد آموزش مبتنی بر کارایی و سودآوری بوده است. ابهام و پنهان کاری در فلسفه برنامه تعدیل ساختاری و عدم آشنایی اصحاب اندیشه تعلیم وتربیت با این سیاست ها منجر به محافظه کاری آن ها در مواجهه با فرایند ایجاد مدارس غیرانتفاعی و غیبت تحلیل های مبتنی بر تعلیم وتربیت بوده است. تعامل این مولفه با شرایط اقتصاد سیاسی دهه اول انقلاب چون محدودیت مالی ناشی از جنگ و تنش جریان های سیاسی زایش مدارس غیرانتفاعی در اواخر دهه 1370 را به امری کاملا اقتصادی سیاسی و نه تربیتی تبدیل کرد.