تاثیر راهبرد بازدارندگی هسته ای نهفته بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

بر پایه یکی از تحلیل های جاری و تاثیرگذار در زمینه مسائل هسته ای در کشورهای جهان، کشوری که از فن آوری پیشرفته غنی سازی اورانیوم یا جداسازی پلوتونیوم و یا فن آوری آب سنگین برخوردار است به «بازدارندگی هسته ای نهفته» دست یافته چون می تواند در زمان کوتاهی دست به ساخت جنگ افزار هسته ای بزند. از آن پس، ساخت یا عدم ساخت سلاح هسته ای به «اراده سیاسی» رهبران آن کشور وابسته است. اگر ساختار نظام بین الملل، محیط امنیتی و ادراک نخبگان از تهدید تغییر کند، تصمیم آنها نیز می تواند تغییر کند.هدف کلیدی این پژوهش پاسخ گویی به این پرسش است که، از منظر سیاست گذاران ایران، راهبرد «بازدارندگی هسته ای نهفته» چه تاثیری بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران داشته است؟روش پژوهش کیفی است، گونه پژوهش «کاربردی» می باشد و موضوع با بهره گیری از نظریه «واقع گرایی نوکلاسیک» کنکاش شده است.یافته های این پژوهش نشان می دهد که از نگاه نخبگان رسمی و سیاست گذاران ایرانی، استراتژی «بازدارندگی هسته ای نهفته» در جلوگیری از تجاوز نظامی تمام عیار دشمنان علیه ایران موثر بوده و همچنین به قدرت چانه زنی ایران در برابر خواسته های امنیتی غرب افزوده است و راهبرد «بازدارندگی هسته ای نهفته» در شرایطی ویژه می تواند از تجاوز نظامی تمام عیار دشمن جلوگیری کند اما مانع از مناقشات کم خطرتر نمی شود. این استراتژی یک «راهبرد موقت» است و در درازمدت با تغییر در محیط امنیتی و ادراک نخبگان کارآیی آن کم می شود و احتمال تغییر آن افزایش می یابد.