طراحی و اعتبارسنجی چهارچوب برنامه درسی آموزش کاهش خطرپذیری از آسیب های فضای مجازی برای دوره ابتدایی

هدف این پژوهش آمیخته، طراحی و اعتبارسنجی چهارچوب برنامه درسی آموزش کاهش خطرپذیری از آسیب های فضای مجازی برای دوره ابتدایی بود. در بخش کیفی، از روش تحلیل مضمون و در بخش کمی از روش پیمایشی استفاده شد. مشارکت کنندگان بخش کیفی، علاوه بر منابع و متون، متخصصان علوم تربیتی و فضای مجازی بودند که به روش هدفمند و با تکنیک گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش در بخش کیفی، سندکاوی و فیش برداری همراه با مصاحبه نیمه ساختمند با متخصصان و مطلعان کلیدی بود. جامعه آماری در بخش کمی، شامل معلمان دوره ابتدایی شهرستان خرامه (264 نفر) بود که بر این اساس، حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی-مورگان، 152 نفر تعیین و به روش در دسترس، نمونه گیری انجام گرفت. ابزار پژوهش در بخش کمی، پرسش نامه محقق ساخته، برآمده از بخش کیفی بود. برای تحلیل داده های کیفی از روش تحلیل مضمون و در بخش کمی از تحلیل عامل تاییدی استفاده شد. در بخش کیفی، 554کدمعنایی در قالب112 مضمون پایه، 29مضمون سازمان دهنده سطح1 و 6 مضمون سازمان دهنده سطح2 طبقه بندی شد و چهارچوب اولیه شکل گرفت. یافته های حاصل از تحلیل عامل تاییدی بخش کمی نشان داد که هدف با بار عاملی87/0، محتوا با بار عاملی78/0، روش های یاددهی-یادگیری با بار عاملی77/0، منطق با بار عاملی75/0، موادومنابع یادگیری با بار عاملی 69/0 و شیوه های ارزشیابی با بار عاملی60/0 به ترتیب تبیین کننده چهارچوب برنامه درسی مذکور بود. هم چنین، ضریب آلفای کرونباخ989/0، گویای اعتبار بالای عناصر چهارچوب برنامه درسی آموزش کاهش خطرپذیری از آسیب های فضای مجازی در دوره ابتدایی بود. در مجموع، این پژوهش برمبنای داده های برآمده از مبانی نظری، پژوهش های پیشین و مصاحبه عمیق با متخصصان حوزه علوم تربیتی و فضای مجازی، منجر به شکل گیری چهارچوبی مفهومی و معتبر برای تولید هرگونه برنامه درسی در خصوص آموزش کاهش خطرپذیری دانش آموزان دوره ابتدایی از آسیب های فضای مجازی شده که تاکنون وجود نداشته است. این چهارچوب می تواند به عنوان مرجعی معتبر برای سیاست گذاران، برنامه ریزان، مولفان کتب درسی و معلمان مورد استفاده قرار گیرد.