ارزیابی درونی گروه آموزشی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان و راه کارهای ارتقای کیفیت آموزش

هدف این پژوهش ارزیابی درونی گروه آموزشی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان و راهکارهای ارتقای کیفیت آموزش آن در سال تحصیلی 02- 1401 بود.

روش پژوهش:

 این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ نوع داده مورد جستجو کمی است که با روش پیمایشی از نوع مقطعی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه اعضای هیات علمی، دانشجومعلمان و فارغ التحصیلان گروه آموزشی علوم تربیتی بود. روش نمونه گیری در بخش اعضای هیات علمی از نوع سرشماری کامل بود. در بخش دانشجویان با استفاده از نمونه گیری طبقه ای و بر اساس جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان با آلفای (05/.)، 145 دانشجو به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه و چک لیست استاندارد استفاده شد. داده های گردآوری شده با کمک روش های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند.

از مجموع شش عامل مورد بررسی، عامل راهبردهای یاددهی- یادگیری در سطح مطلوب، سه عامل اهداف و تشکیلات، دانشجومعلمان و رشته های تحصیلی در وضعیت نسبتا مطلوب و دو عامل اعضاء هیات علمی و امکانات و تجهیزات در سطح نامطلوب ارزیابی شد. در مجموع گروه علوم تربیتی در وضعیت نسبتا مطلوب قرار داشت.

بالاترین امتیاز ارزیابی درونی به عامل راهبردهای یاددهی- یادگیری و پایین امتیاز به عامل امکانات و تجهیزات آموزشی تعلق گرفت.