واکنش‎های مرفوفیزیولوژیک ژنوتیپ‎های جو به غلظت سولفات روی تحت شرایط خشکی و شوری

آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با توزیع کرت‎های یک‎بار خرد شده با سه تکرار و در دو منطقه با تنش خشکی و شوری در سال زراعی 98-1397 انجام شد. عامل اصلی شامل سه سطح غلظت کود سولفات روی (0، 0/5 و 1 درصد) و عامل فرعی شامل چهار ژنوتیپ جو (متحمل به خشکی گوهران، متحمل به شوری مهر، نیمه متحمل به تنش ارمغان و حساس به تنش لاین A-17) بودند. نتایج نشان داد ژنوتیپ‎های جو در تنش خشکی نسبت به تنش شوری دارای وزن هزاردانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک بیشتر و میزان پرولین کمتری بودند. محلول‎پاشی 0/5 درصد سولفات روی نسبت به بدون محلول‎پاشی، عملکرد دانه (4763 کیلوگرم در هکتار معادل 34 درصد) و عملکرد بیولوژیک (4763 کیلوگرم در هکتار معادل 26 درصد) بیشتری داشت. عملکرد دانه با صفات ارتفاع گیاه (0/01=p و 0/33=r)، طول سنبله (0/05=p و 0/31=r)، تعداد دانه در سنبله (0/01=p و 0/35=r)، عملکرد بیولوژیک (0/01=p و 0/96=r)، میزان کلروفیل a (p=0/01 و 0/44=r)، میزان کلروفیل b (p=0/05 و 0/29=r) و عنصر روی (0/01=p و 0/39=r) همبستگی مثبت و معنی‎داری داشت که بیشترین همبستگی عملکرد دانه با عملکرد بیولوژیک (99/0=r2) بود. از نظر عملکرد دانه و بیولوژیک، ژنوتیپ‎های ارمغان و گوهران در تنش خشکی و ژنوتیپ‎های ارمغان و مهر در تنش شوری با غلظت 0/5 درصد سولفات روی توصیه می‎شوند.