مقایسه اثربخشی بازی درمانی به شیوه شناختی رفتاری و فیلیال تراپی برکاهش تکانشگری، شایستگی اجتماعی و همدلی کودکان با ناتوانی یادگیری

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی بازی درمانی به شیوه شناختی رفتاری و فیلیال تراپی برکاهش تکانشگری، شایستگی اجتماعی و همدلی کودکان با ناتوانی یادگیری انجام شد.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه با دوره پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دان شآموزان 7 تا 9 سال پای ه های اول و سوم ابتدایی با اختلال یادگیری در سال تحصیلی 1402 - 1401 مراجعه کننده به مرا کز اختلال یادگیری واقع در شهرستان های تنکابن و چالوس بودند. 45 کودک به صورت در دسترس و به صورت تصادفی در 3 گروه آزمایشی اول بازی درمانی شناختی رفتاری، آزمایشی دوم فیلیال تراپی و گروه گواه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه مقیاس تکانشگری بارات 1959 ، مقیاس شایستگی اجتماعی توسط کوهن و رسمن 1972 ، پرسشنامه استاندارد همدلی-کودک و نوجوان خسروی و لاریجانی 1399 و مداخله بازی درمانی فیلیال یک دوره درمانی 10 جلسه ای و 90 دقیقه ای و 1 بار در هفته و مداخله بازی درمانی شناختی رفتاری یک دوره درمانی 8 جلسه ای و 60 دقیقه ای و 1 بار در هفته بوده است، داده ها به روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.

هر 2 روش بازی درمانی شناختی رفتاری و فیلیال تراپی در کاهش تکانشگری در کودکان با ناتوانی یادگیری موثر بودند P>0/01 . با این حال، براساس آزمون تعقیبی بونفرونی، روش شناختی رفتاری در مقایسه با فیلیال تراپی تاثیر بیشتری در کاهش تکانشگری داشت. نتایج نشان داد که هر 2 روش بازی درمانی شناختی رفتاری و فیلیال تراپی در بهبود شایستگی اجتماعی و همدلی کودکان با ناتوانی یادگیری موثر بودند. با این حال، براساس آزمون تعقیبی بونفرونی، روش فیلیال تراپی در مقایسه با شناختی رفتاری تاثیر بیشتری در افزایش شایستگی اجتماعی و همدلی داشت 01 / .P>0

در مجموع، این پژوهش نشان داد که هر 2 رویکرد شناختی-رفتاری و فیلیال تراپی، ابزارهای موثری برای افزایش همدلی، کاهش تکانشگری و شایستگی اجتماعی افراد هستند و استفاده از این رویکردها در مرا کز مشاوره و درمان می تواند به بهبود روابط بین فردی و سلامت روان کمک کند.