پرورش خلاقیت با ارائه الگوی بهینه در دروس طراحی معماری به شیوه الگوبرداری از هندسه و نقوش در راستای بازالگوسازی معماری ایرانی-اسلامی بررسی موردی:درس طرح 5

آموزش معماری در دانشگاه ها دردهه های اخیر باتوجه به افزایش کمی تعداد دانشجویان، متاسفانه دچار بحران شده است و باید بعنوان یک معظل بطور ویژه مورد توجه قرار گیرد. مطابق با شواهد عینی نگارندگان به عنوان مدرس، کمتر از یک سوم دانشجویان (رندوم از تمامی دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی) در پرورش ذهن خلاق موفق بوده اند که البته این تعداد هم اکثرا استفاده از سبک و سیاق، روش و معماری بیگانه را سرلوحه و الگوی طراحی های خود قرار می دهند. این درحالی است که معماری سنتی ما پر از رمز و رازهای پیدا و پنهان است که تاسی از آنها می تواند راهگشای خیلی از مشکلات گردد. این مقاله به شیوه تحلیلی توصیفی سعی برآن دارد ضمن توصیف اهمیت پرورش ذهن خلاق در دانشجویان، در راستای باز الگوسازی معماری ایرانی اسلامی که مورد بی مهری و فراموشی درمعماری معاصر شده است گام بردارد و هم به احیاء معماری سنتی کمک نماید و هم راهگشای ذهن خلاق و ایجاد دانش کاربردی دردانشجویان گردد.این مهم نیازمند یک روش نو می باشد که بتواند با ایجاد انگیزه و جرقه درذهن طراح روند رشد و تکمیل طرح را به سرانجام برساند. روش آموزشی تحلیل شده در این پژوهش استفاده از هندسه و نقوش درطراحی پلان، نما،طراحی داخلی، تزئینات و تمام اجزا طرح مدرن می باشد، روش کار بدین صورت است که با استفاده از نمونه های طراحی شده و تشریح روند طراحی، کمک شایانی به ایجاد یک سبک طراحی نو(استفاده از نقوش و گره ها در طراحی پلان و سایر اجزا) نماید. نتایج حاصل از این پژوهش باتوجه به کاربردی کردن و اجرای عملی آن توسط نگارندگان درمحیط آموزشی درس طرح 4 نشان داد که دانشجویان بعد از یادگیری و استفاده از این روند، تغییر اساسی در افزایش خلاقیت و انگیزه پیشبرد طرح در آن ها ایجاد گردید.