تطبیق ویژگیهای گروتسکی شخصیت و فضای داستان در نمونه های سینمایی انیمیشن و ادبیات داستانی ایران

مفهوم و محتوای گروتسک شیوه ای برای بیان عجایب و شگفتی هاست، بطور کلی هرچیزی که دارای سه خصلت عجیب، نفرت انگیز و در عین حال خنده آور باشد. در این راستا، هدف اصلی پژوهش پیش رو بررسی قابلیت های تطبیقی ادبیات داستانی کهن ایران در ارائه شخصیت و فضای گروتسک و نمونه های منتخب فیلم سینمایی انیمیشن بر اساس نظریه فیلیپ تامپسن1 است. پرسش اصلی این است که قابلیت های تطبیقی ادبیات داستانی کهن ایران در ارائه شخصیت و فضای گروتسک با نمونه های منتخب فیلم سینمایی انیمیشن از دیدگاه فیلیپ تامسن در چیست؟ پژوهش حاضر باروش کیفی و با رویکرد توصیفی- تفسیری با گردآوری داده های کتابخانه‎ای شخصیت و فضای گروتسک در آثار ادبی کوش نامه، اسکندرنامه و انیمیشن های شهر اشباح و ملاقات در بلویل را بررسی می کند. یافته ها و نتایج نشان می دهند شخصیت پردازی گروتسک ویژه ای که برای کوش پیل دندان انجام شده، در واقع شخصیتی خیالی فانتزی است. این اثر را می توان به دلیل دارا بودن خصوصیات مشمئز کننده، ترسناک و نابهنجار و درعین حال مضحک با انیمیشن شهر اشباح هم طراز دانست. همچنین شخصیت هایی مانند اسب چهرگان و پیل دندان نوعی از ترکیب شخصیت انسانی با حیوانات را دارا هستند که در بیشتر شخصیت پردازی های شهر اشباح دیده می شود. در اسکندرنامه نیز شخصیت پردازی گروتسک با خصوصیاتی مانند مسخ شدگی، مضحک، هراس انگیز و مشمئزکننده هم راستا با انیمیشن ملاقات در بلویل می باشد. بنابراین عناصر گروتسک در ادبیات داستانی کهن ایران می تواند منابع سرشاری از ایده را برای آثار فیلم و انیمیشن مبنا در اختیار قرار دهد.