ساختارشکنی روایت گری شخصیت زنان در شاهنامه و متون بازنویسی (مطالعه موردی: آثار بازنویسی شده آتوسا صالحی برای نوجوان)

هدف پژوهش حاضر بررسی ساختارشکنانه روایت گری شخصیت زنان در شاهنامه و متون بازنویسی شده به روایت آتوسا صالحی است. در بررسی ساختار شکنانه، بازنویس با تغییر مرکز و محوریت ساخت اثر کهن، روایت جدید و تازه ای ارائه می دهد. در این تحقیق نشان داده می شود که چگونه حضور راوی مطلق و همه چیزدان در داستان های بازنویسی شده کم رنگ و نوعی تغییر و واسازی در روایت زنان از طریق جابجایی مرکزیت و محور روایت ایجاد شده است. مهم ترین مساله برای بررسی ساختار شکنانه، استفاده از تقابل های نهفته در متن است؛ تقابل عشق و عاطفه با حماسه و جنگ از برجسته ترین تقابل این بازنویسی است. روش تحقیق به شیوه ی توصیفی-تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات به صورت بررسی اسناد کتابخانه ای است. نتایج پژوهش نشان داد که صالحی با روایتی خلاق و با استفاده از تقابل حماسه، جنگ و عشق، روایتگری متفاوتی از زنان شاهنامه و ابعاد تازه ای از شخصیت آن ها ارائه کرده است. جایی که شخصیت هایی چون گردآفرید، منیژه، جریره، شهرناز و... حضور موثر و برجسته تری در روایت نسبت به متن اصلی دارند و ویژگی عاطفی و صلح جوی آن ها بر روحیه جنگاوری و حماسی شان غلبه دارد. این بعد و خوانش جدید متناسب با روحیه و شخصیت مخاطب نوجوان است.