عدالت زیست محیطی کاربستی برای ارتقاء امنیت سیاست گذاری های روستاهای ساحلی

پیشینه و مبانی نظری پژوهش: 

 این پژوهش عدالت زیست محیطی را به عنوان یک رویکرد شمول و یکپارچه مطرح نموده که ظرفیت های جدیدی جهت ارتقاء امنیت سیاست گذاری های روستاهای ساحلی ارائه می کند. عدالت زیست محیطی به عنوان یک رویکرد کلیدی در سیاست گذاری های روستاهای ساحلی، به دنبال توازن میان نیازهای محیط انسانی - طبیعی سعی در تضمین سیاست گذاری های در این مناطق را دارد.

روش شناسی: 

 روش پژوهش حاضر، مبتنی بر تحلیل محتوای ادبیات عدالت زیست محیطی با تمرکز بر سیاست گذاری روستاهای ساحلی است که از ظریق تعریف معیارهای ورود و خروج سعی شده، به استخراج معتبرترین جامعه آماری مقالات از پایگاه داده Scopus اقدام نماید. مراحل شناسایی ادبیات، دو مرحله شناسایی و مدیریت غربالگری مقالات انگلیسی زبان صورت پذیرفت که نهایتا 46 مقاله به عنوان نمونه مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفتند.

 یافته های تحقیق حاصل از تحلیل مقالات نشان می دهد که مضامین کلی در سه مضمون اصلی سیاست گذاری معیشتی روستایی «اقتصاد روستایی»، «دانش مبتنی بر جوامع روستایی» و «بوم شناسی کشاورزی» قابل شناسایی است. نتایج به دست آمده نشان داد که رویکرد عدالت زیست محیطی در دوره ای که عدم قطعیت ها روز به روز در حال فزونی هستند، قادر به الحاق بینش های جدیدی برای حوزه سیاست گذاری روستایی است که به تضمین موفقیت آن ها کمک می کند.

 مطابق با نتایج، مشخص گردید که تجربه منحصربفرد مناطق روستایی علی رغم اینکه در مقیاس سیاره ای مشترک هستند، اما باتوجه به نظام سیاست گذاری کشورهای می تواند کاربست های متفاوتی به کار گیرد. به نحوی که زمینه های سیاست گذاری برای انطباق بیشتر در تمامی جنبه های توسعه روستایی دارد. همچنین، لزوم کثرت حضور بازیگران جریان توسعه روستایی، مخصوصا نهادهای مدنی به عنوان نمایندگان و وکیل مدافع گروه های آسیب پذیر روستایی، می تواند به جریان سازی توسعه کمک نماید.