مدل سازی و سطح بندی عوامل موثر بر بهره وری سرمایه در شرکت های بورسی

این پژوهش با هدف مدل سازی و سطح بندی عوامل موثر بر بهره وری سرمایه در شرکت های بورسی، مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل خبرگان مالی و کارشناسان بورس می باشد که با روش هدفمند انتخاب شدند. تعداد نمونه این پژوهش 16 نفر می باشد. در این پژوهش ابتدا با استفاده از پرسش نامه خبره محور و با استفاده از روش دلفی فازی در دو مرحله به شناسایی و امتیازدهی مولفه های موثر بر بهره وری سرمایه در شرکت های بورسی پرداخته شد و سپس با استفاده از پرسشنامه ای.اس.ام به سطح بندی مولفه های شناسایی شده اقدام گردید. در نهایت در این پژوهش با کمک نرم افزار میک مک و تعیین سطح، هفت سطح شناسایی شد. در این پژوهش سطوح شناسایی شده عبارت اند از: سطح اول: نسبت سود عملیاتی به کل دارایی ها، سن شرکت، اهرم مالی. سطح دوم: نسبت جاری، نسبت سرمایه در گردش به کل دارایی ها، کیفیت گزارشگری مالی، اندازه شرکت، بازده دارایی ها، گردش دارایی، شاخص زیان، میانگین بازده ماهیانه سهام. سطح سوم: بازده دارایی ها. سطح چهارم: حاشیه سود عملیاتی، توانایی مدیریت، ساختار سرمایه شرکت. سطح پنجم: دارایی های جاری به کل دارایی ها. سطح ششم: نسبت بدهی و نسبت گردش دارائی ها. سطح هفتم: شاخص بازده حقوق صاحبان سهام. نتایج به دست آمده باتوجه به خلا مطالعاتی مشاهده شده در خصوص بهره وری سرمایه در شرکت های بورسی، می تواند به گسترش مبانی نظری در این حوزه کمک کند. علاوه برآن نتایج این پژوهش به مدیران شرکت های بورسی در اتخاذ تصمیمات مناسب و جهت دهی صحیح سرمایه ها برای جلوگیری از اتلاف منابع و کارایی سرمایه کمک می کند.