بررسی اثربخشی برنامه توان بخشی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر انعطاف پذیری شناختی و تعامل اجتماعی دانش آموزان مبتلا به طیف اوتیسم

هدف پژوهش بررسی اثربخشی بسته توانبخشی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر انعطاف پذیری شناختی و تعامل اجتماعی دانش آموزان مبتلا به طیف اتیسم بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه آماری دانش آموزان مبتلا به اختلال طیف اتیسم در سال تحصیلی 1401-1402 در شهر تهران بودند. از روش نمونه گیری دردسترس استفاده شد و از بین دانش آموزان مبتلا به طیف اتیسم حاضر در یکی از مدارس ویژه طیف اتیسم 20 دانش آموزان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. گروه آزمایش 20 جلسه مداخله توانبخشی شناختی مبتنی بر کارکردهای اجرایی را دریافت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین و مقیاس درجه بندی اتیسم گیلیام (خرده مقیاس تعامل اجتماعی) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش اندازه گیری مکرر انجام شد. نتیجه نشان داد بسته توانبخشی شناختی بر انعطاف پذیری شناختی و تعامل اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اتیسم تاثیر داشته است. برنامه توانبخشی شناختی مذکور باعث بهبود انعطاف پذیری شناختی و افزایش تعامل اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اتیسم شده است. بنابراین پیشنهاد می شود از این بسته برای تقویت و ارتقا کارکردهای اجرایی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به طیف اتیسم استفاده شود.