تحلیل تجارب زیسته مربیان و مسئولان مراکز فعال در شناسایی و پرورش استعداد کودکان دوره پیش دبستانی در شهر کرج

هدف پژوهش حاضر، بررسی تجارب زیسته مربیان و مسئولان مراکز استعدادیابی در نحوه شناسایی و پرورش استعداد کودکان پیش دبستانی بود. برای این منظور از رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی توصیفی استفاده شد. میدان پژوهش شامل موسسات و مراکز استعدادیابی در سال های 1399 تا 1402 در شهر کرج بود. مشارکت کنندگان با بهره گیری از روش نمونه گیری هدفمند و با به کارگیری راهبرد نمونه گیری ملاکی انتخاب شدند و داده ها با فن مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع آوری شد. تحلیل داده ها به روش هفت مرحله ای کلایزی صورت گرفت. یافته ها شامل سه مضمون اصلی (شیوه های کشف استعداد، برنامه های پرورش استعداد و پیشنهادهای بهبود پرورش استعداد) و پنج زیرمضمون بود. هر زیرمضمون دارای عبارات مهمی بود و درمجموع 16 عبارات مهم یافت شد. نتایج نشان داد از حیث نحوه شناسایی استعداد، مهم ترین مرحله مسئله رهاسازی کودک و مشاهده رفتار زیر نظر متخصصان است. از حیث نحوه پرورش، پس از کشف استعداد کودکان، پرورش به موقع و فراهم سازی عرصه عمل و امکانات محیطی به همراه بررسی تحولات هوشی از طریق آزمون های متناوب استعداد مورد توجه است. بهترین راهکار برای احیای استعدادهای کودکان و بهره وری از تنوع استعدادهای آن ها، دانش افزایی والدین و مربیان است.