مقایسه تغییرات مرکز فشار و زمان رسیدن به پایداری در بازیکنان فوتبال با و بدون لوردوز افزایش یافته کمری در حرکت پرش فرود تک پا

لوردوز افزایش یافته کمری یکی از تغییر شکل های ستون فقرات است که موجب تغییرات مرکز ثقل به جلو و افزایش حرکت لگن می شود، همچنین عاملی است که ثبات ناحیه تنه، کمربند کمری لگنی رانی و اندام تحتانی را تغییر می دهد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر مقایسه تغییرات مرکز فشار و زمان رسیدن به پایداری در بازیکنان فوتبال با و بدون لوردوز افزایش یافته کمری در حرکت پرش فرود تک پا می باشد.

تحقیق حاضر از نوع مقایسه ای کاربردی و ازنظر طرح، مقطعی بود، به طوری که 28 نفر (14 نفر لوردوز افزایش یافته کمری و 14 نفر لوردوز کمری طبیعی) فوتبالیست مرد حرفه ای باتوجه به معیارهای ورود و خروج، با میانگین سن 2/42±24سال، میانگین قد 6/06±178 سانتی متر و میانگین وزن 4/93±72 کیلوگرم انتخاب شدند. ابتدا از آن ها پرش سارجنت به منظور تعیین کردن حداکثر پرش عمودی گرفته شد و سپس آزمودنی ها با نصف حداکثر پرش خود به صورت دو پا پرش کردند و با پای غالب روی صفحه نیرو فرود آمدند. برای تجزیه وتحلیل نتایج از نرم افزار SPSS نسخه 23 و تحلیل تی مستقل استفاده شد.

 تفاوت معنی داری بین میزان نوسانات COP در جهت داخلی خارجی (015/P=0)، حداکثر و حداقل جابه جایی COP در جهت داخلی خارجی (P=0/021 و P=0/001)، و زمان رسیدن به پایداری داخلی خارجی و کل (001/P=0)، در دو گروه مشاهده شد، اما در سایر متغیرها تفاوت معنی داری یافت نشد (05/P≤0).

 به نظر می رسد تغییرات صفحه ساجیتال در ناحیه ستون فقرات کمری و لگن، باعث بی ثباتی و کاهش تعادل در صفحه فرونتال در اندام تحتانی می شود. بدین ترتیب، ممکن است ورزشکارانی که دارای بی ثباتی در اندام تحتانی هستند، توجه و تمرکز خود را بیشتر به تغییرات اتفاق افتاده در ناحیه پروگزیمال قرار دهند تا از بی ثباتی و آسیب در اندام تحتانی تا حدودی جلوگیری کنند.