آیا آزمون غربالگری عملکرد حرکتی می تواند آسیب های اسکلتی عضلانی دوومیدانی کاران مرد باشگاهی را پیش بینی کند؟

معاینه و ارزیابی پیش مشارکتی یک راهبرد موثر برای پیش بینی و پیشگیری از آسیب های ورزشکاران، قبل از شرکت در ورزش های سازمان یافته به شمار می رود. هدف از انجام این تحقیق، پاسخ به این پرسش بود که «آیا آزمون غربالگری عملکرد حرکتی (FMS) می تواند آسیب های اسکلتی عضلانی دوومیدانی کاران باشگاهی کشور را پیش بینی کند».

 مطالعه حاضر، یک مطالعه همبستگی-آینده نگر است. آزمودنی های این پژوهش، 100 نفر مرد ورزشکار باشگاهی رشته ورزشی دوومیدانی بود که به صورت داوطلبانه در آزمون شرکت کردند. فرایند غربالگری عملکرد حرکتی آزمودنی ها توسط آزمون های 7 گانه (FMS) و نحوه امتیازدهی آن، براساس نمره دهی استاندارد معمول این آزمون انجام شد. اندازه گیری میزان شیوع آسیب های اسکلتی عضلانی توسط فرم ثبت آسیب فولر 2006، به صورت هفتگی و آینده نگر به مدت 20 هفته انجام شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و آزمون کای اسکوئر و برای بررسی رابطه بین نمرات پیش بین آزمون غربالگری عملکرد حرکتی (FMS) و آسیب های اسکلتی عضلانی، از آزمون رگرسیون لجستیک استفاده شد. در کلیه مراحل برای تحلیل داده های پژوهش، از نرم افزار SPSS نسخه 26 در سطح معنی داری 0/05 استفاده شد. 

تجزیه وتحلیل داده های شیوع شناسی آسیب های ورزشی، میزان شیوع استاندارد آسیب ها را برابر با 3 آسیب در هر 1000 فرد ساعت نشان داد. یافته های پژوهش نشان داد ورزشکارانی که نمرات آزمون FMS آن ها کمتر بود، به میزان 3/5 برابر بیشتر از افراد دیگر دچار آسیب شدند. منحنی مشخصه عملکرد سیستم (ROC) و شاخص بودن، نمره 16 را به عنوان نقطه برش آسیب نشان داد. نتیجه آزمون لجستیک رگرسیون در نقطه برش آسیب، میزان حساسیت و ویژگی و دقت آزمون (FMS) را به ترتیب 78/6 و 75/5 و 78 درصد نشان داد. 

 براساس یافته های پژوهش، باتوجه به مقادیر به دست آمده حساسیت، ویژگی، دقت تشخیص آسیب، نرخ احتمال وقوع آسیب و همچنین مقدار قابل توجه مساحت زیر منحنی به نظر می رسد نمرات آزمون FMS می تواند آسیب های اسکلتی عضلانی دوومیدانی کاران باشگاهی را پیش بینی کند و می توان از نتایج این آزمون در پیشگیری از آسیب های ورزشی استفاده کرد.